Pangandaran

Zon 11 mei Pangandaran om 6:15 een of andere idioot begint op een bel te rammen. Het hotel komt tot leven en om 6:30 liggen al heel veel mensen in het zwembad. Wij gaan echter vandaag een viertal excursies doen onder begeleiding van een gids. De kosten van zo'n hele dag activiteiten doen na het afdingen van Mieke is €37,50 pp.
Tijdens de rit naar onze eerste activiteit (bezoeken lokaal dorpje) krijgen wij te horen, in het Nederlands want onze gids spreekt redelijk Nederlands, dat Pangandaran op de grens van westjava en middenjava ligt. De bevolking is enerzijds Javaans en anderzijds Soedanees. Pangan betekent eten in Javaans en daran betekent ook eten in Soedanees. Onze gids vertelt verder dat de regio getergd wordt met vele soorten rampen, altijd leuk om te horen als je een hele dag de hort op moet :S. Ze hebben hier geregeld tornado's, aardbevingen en tsunamies.
Eenmaal aangekomen in het dorpje is het vrij rustig. Alleen de vrouwen en kinderen zijn aanwezig, aangezien alle mannen naar het strand zijn en toeristen komen hier niet. Gemiddeld 2 toeristen per maand.
Als eerste zagen wij een vrouw kokosnoten hakken. Wij mochten een stukje proeven en dat smaakte erg lekker. Wij leren dat ze alles van de kokosboom gebruiken. De olie voor gelatine en de schil wordt gebruikt voor houtskool en knopen en tassen.
Volgende huisje wordt suiker gemaakt. Dit blijkt een zeer tijdrovende klus. De bruine suiker dient circa 5 uur gekookt te worden. De suiker smaakt erg zoet, maar wel lekker. Vervolgens laat onze gids een kokosboom zien, en hij vertelt hoe ze de kokossap uit de boom vangen. Wij vragen hem om het voor te doen, en voordat wij er erg in handen was onze circa 60-jarige gids de boom van circa 5 a 6 meter ingeklommen tot aan de top!!!! Hier hebben wij uiteraard film van.
Aangekomen bij een huisje waar ze Sojabonen voor het dorpje maakte. Was er eten over dan werd dit verkocht langs de straat. 1 pakje kost 100 roepia, dit is circa €0,01. Het volgende huisje behandelde de eieren van de eenden. Deze blauwe eieren smaken erg zout. Deze eieren worden verkocht voor 3.000 roepia, circa €0,20. 1 ei kost circa 2 weken verwerkingstijd. Zo heeft iedereen een specialiteit in het dorp. Ter vermaak houden ze in dit dorp hanengevechten en bokgevechten. Hier wordt grof op gegokt.
Het verschil qua huizen is groot in het dorp. De oude mensen wonen in een soort rieten huisje, vrij klein. Een gemiddeld huis is circa 50m2 en kost 40 mln. Roepia, circa €2.500. Sommige mensen hadden een groot huis dat 100 mln. Roepia kost. € 6.250. Dit huis is te vergelijken waar een modaal Nederlands gezin in woont. De burgermeester van het dorp heeft het grootste huis en dat kost 500 mln. Roepia ongeveer €30.000. Dit huis mis staat zeker niet in de Nederlandse villa wijken. De volgende stop is de kroepoekfabriek. Hier doen de vrouwen het inpak werk, die zijn ook aan het werk, en de mannen liggen weer heerlijk op het strand. Na het proeven van de heerlijke kroepoek gaan we op pad naar onze tweede excursie van de dag.
Tijdens de autorit van circa een uur krijgen we weer les in lokale gebruiken. Onze gids noemt de Soedanezen niet zo slim, omdat zij niet hebben gestudeerd, want ze gaan al snel trouwen wanneer ze 16 a 20 jaar zijn. Vervolgens gaan ze werken. Hierdoor wonen ze wel in grote huizen. Een Javaan woont veel kleiner, omdat hij zijn kinderen laat studeren wat veel geld kost. Zo zie je heel duidelijk de verschillen tussen de 2 bevolkingsgroepen.
Eenmaal aangekomen bij de tweede excursie zagen wij sinds een aantal dagen weer een stel Nederlanders. De bedoeling was om te gaan zwemmen in een grot en achter een waterval. Echter de rotsen waren glad en water zo donker dat je niets zag en Ivo batste zijn enkel tegen een rots. Hierdoor het water maar snel uitgegaan. Onze gids verzorgde ons goed en ik kreeg jodium en een pleister. Helaas deed dit wel onze tweede excursie inkorten.
Op weg naar de derde excursie zien wij de grootste spin uit ons leven (zie foto). Wij rijden langs garnalenkwekerijen aan de linkerkant en aan de rechterkant ligt de Indische oceaan. Niet geschikt voor zwemmen aangezien er veel haaien ronddobberen.
Na 1,5 uur rijden over de meest verschrikkelijke hobbelige weg komen we aan bij de green canyon. Omdat het zondag is, is het erg druk. Na 15 minuten wachten mochten we in de boot varend richting de green canyon. Dit heeft heel veel mooie foto's opgeleverd. Onze laatste excursie betreft een bezoek aan het natuurreservaat (nationaal park). Meteen bij de ingang zien wij makaki apen. Deze aapsoort is zeer bijdehand. Als je handen maar richting je broekzak gaan komen ze op je af. Een stukje verderop komen we de zwarte aap tegen. Deze blijven gelukkig hoog in de bomen. Het meest spannende dier dat we tegenkwamen waren 2 komodovaranen. Helaas hebben we de vliegende honden en stekelvarkens niet gezien. Het werd al donker en dan is het bos gevaarlijk. Er leven namelijk groene mamba's, dit zijn zeer giftige groene boomslangen, want als die je bijten en je niet binnen 30 minuten antigif toegediend krijgt ben je dood! Daarnaast leven er ook grote wurgslangen. Het leek ons dan ook het beste het park weer te verlaten, het was ook een lange dag van 6:15 - 17:00. Eenmaal terug in het hotel was het hotel verlaten. Iedereen is terug naar huis. Het lijkt wel of wij nog de enige 2 gasten zijn... Morgen weer een lange reisdag voor de boeg richting Baturaden...

Gr ivo en mieke